Gebed en studentikoze ongein

Zoals Thomas al schreef hebben wij in Casa Lupos Posse de gewoonte om elke ochtend samen te bidden. Ook deze week hebben wij weer vier keer samen gebeden. Ik heb er een gigantische hekel aan om vroeg mijn bed uit te komen, maar ik vind het heerlijk om de dag zo te beginnen. Eerst Thomas en Renee uit bed trekken, en vervolgens samen naar God gaan. We dragen de dag aan God op, bidden voor allerlei dingen, en aanbidden en bedanken God voor wie hij is en wat hij doet. De gewoonte is nog geen traditie geworden, maar ik ben er nu al aan gehecht.

Een andere traditie is dat als iemand bij ons komt eten, diegene ook voor het eten bidt. De traditie stamt van voor mijn tijd, dus ik heb eigenlijk geen flauw benul welke gedachte erachter steekt. Veel mensen schrikken ervan, staan de pannen eindelijk op tafel en staart iedereen hém opeens aan. Gelukkig vinden de meeste mensen het geen probleem, en weigeren mag altijd. Toch leuk om te horen hoe verschillend mensen soms kunnen bidden.

Binnenkort kan je bij Casa Lupos Posse altijd aankloppen om voor je te laten bidden. Dan hebben de kloosterbroeders namelijk hun ministry cursus van NSU/YfC afgerond! Vreugde alom. We leren over het verstaan van Gods stem, bidden voor zieken, op liefdevolle en wijze manier met mensen omgaan die om gebed vragen, en nog veel meer, en we oefenen ermee in de praktijk. Ik heb laten bidden voor mijn fijn-motorische stoornis en mijn niet-al-te-beste ogen. De eerste is niet verbeterd, maar ik zou toch zweren dat ik weer iets scherper zie op een afstand...

Tussen het bidden door hadden we ook nog voldoende tijd voor allerlei studentikoze ongein. Dinsdagavond kwam NSR binnenvallen. We hadden ze verwacht, dus er waren veel NSU'ers in de sociëteit, en de bovenbewoners hadden emmers sop en ketjap en pakken bakmeel klaarstaan voor de Rotterdammers. Toen er uiteindelijk een buslading Rotterdammers de sociëteit binnen probeerde te stormen, hebben ze een kwartier lang in het eerste halletje geworsteld met een stuk of twintig NSU'ers... waaronder onze eigen Thomas! Ondergetekende stond in het tweede halletje, klaar om te vechten, maar helaas... na een kwartier kwam de politie en was vanwege de geluidsoverlast onverbiddelijk: iedereen weg of naar binnen. Toen hebben we onze zusters uit Rotterdam maar binnengelaten. Er is tegen elkaar in gezongen, beide praesides hebben gespeecht, en de inval zou beslecht worden door een potje armpje drukken tussen de kampioen van NSR en de kampioen van NSU. Helaas werd ook die wedstrijd niet beslist, dus laten we maar concluderen dat we aan onze Rotterdamse zusters gewaagd zijn.

Woensdag was de dag dat Thomas en Renee tijdens de ministry-cursus weggingen om 'iets te doen'. Ondergetekende wist van niks. Gelukkig is er een mooi filmpje gemaakt. Thomas en Renee hebben onze Praetoriaanse Garde geassisteerd bij het ontvoeren van de Amsterdamse praeses. Goed werk! Leve de PG, leve NSU!

Helaas lieten de Amsterdammers dat niet zomaar gebeuren. Donderdagochtend vertrokken zo'n twintig Amsterdammers naar Utrecht, waar ze een ruit intikten bij onze sociëteit en de boel bezetten. Ze dreigden spullen uit de sociëteit mee te nemen als ze niet om één uur 's middags hun praeses terug zouden hebben. Een groep NSU'ers verzamelden zich rond enen bij de sociëteit om de boel te heroveren, maar toen waren de Amsterdammers hem al gesmeerd - met Utrechtse bezittingen. Op de fiets snelden wij naar het station, en renden wij het perron op waar de eerstvolgende trein naar Amsterdam zou vertrekken. Daar stonden de Amsterdamse snoodaards. Ze vluchtten de stationshal in en verspreidden zich overal en nergens, en een chaotische zoek-, ren-, volg- en belpartij volgde daarop. Thomas en zijn NSU-opa, Chris van Donswijk, h.t. cantor der N.S.U., achtervolgden een Amsterdammer met een verdachte rugtas. Een andere NSA'er probeerde hen tegen te houden, en ik tackelde hem zodat Thomas en Chris de tas konden afpakken. Zo'n tien tot twintig studenten buitelden over elkaar heen in de stationshal van Utrecht Centraal. En raad eens? We hebben gezegevierd!

Hun praeses kreeg Amsterdam pas 's avonds terug op een gezellige borrel in onze geschonden sociëteit. Toch leuk om onze zusters eens op een andere manier te ontmoeten.

Voor de mensen die denken dat er in Lupos Posse niet gestudeerd wordt: ik had een negen voor mijn tentamen Hebreeuws. Nou ja, de herkansing van mijn tentamen. Maar toch, vreugde alom!

P.S. Thomas weet hier vast veel meer over te vertellen. Ga je gang, broeder Lupos.